У дзяцінстве ратаваў кінутых сабак, прыкормліваў іх, але яны “ад’еўшыся, няўдзячна знікалі”. Калі ж займеў уласнага сабаку, то чытаў яму свае вершы, а калі той занядужаў, то карміў мёдам,  і сабака ачуняў.

Яго любімыя пісьменнікі – Аркадзь Куляшоў, Міхась Стральцоў, Аляксей Пысін. Бацька двух сыноў, кожнаму прысвяціў па дзіцячай кніжцы.

Пра беларускую літаратуру мог гаварыць бясконца, і тады, па ўспамінах сучаснікаў, “увесь ажно свяціўся”.

Алесь ПІСЬМЯНКОЎ

Музыка саней

Пагодліва й марозна
У роднай старане.
Заснежаныя сосны
І музыка саней.

Не трэба слоў, не трэба!
На момант анямей.
Замры, як птах у небе,
Пад музыку саней.

Ўяві сябе малога,
Са светам парадней…
Зімовая дарога
І музыка саней!

Малюнак Аксаны Аракчэевай

Хата пад бярозамі

Раніца марозная,
З дрэў збівае медзь.
Хату пад бярозамі
Я хацеў бы мець.
Хату пад бярозамі
З жураўлём над студняю,
Вечарамі познімі
Печ паліць у студзені.

Санны след

Праз столькі зім, праз столькі лет,
Мяне расчуліў санны след.

Знаёмы след, звычайны след,
Як гэты снег, як гэты свет.

Як родны дом, замшэлы дах,
Айчыны дым – радзімы пах…

Калядныя строфы 

Іскрыцца радасцю зіма,
Не спяць аснежаныя хаты.
О свята светлае калядаў!
Святлей на свеце свят няма.

А як зіхціць калядны снег,
Як зорка горнецца да зоркі!
“I волен лёгкіх санак бег”
Мне ў іхняй чуецца гаворцы.

Яшчэ… 

Яшчэ
гуляюць маразы.
Яшчэ
спяваюць палазы.
Яшчэ
вясёлая сініца
звініць
на сініх аканіцах.
Яшчэ
з гаючае крыніцы
бяруць
вадзіцу маладзіцы.
Яшчэ
агонь трапеча ў печы.
Яшчэ,
паверце мне,
не вечар.