Буся ляцеў над Мінскам. Пачыналася завіруха. Дзе схавацца? Раптам, недалёка ад цырка, у адным з дамоў, убачыў, як нехта яму памахаў і адкрыў акно, маўляў: ляці сюды!

Куды ж гэта Буся трапіў? Што за чароўная кватэра? На шафах,  падлозе, лесвіцы, вокнах, дзвярах, люстрах, паліцах знаходзіліся дзіўныя істоты, якія з цікавасцю глядзелі на Бусю.

– Дзе гэта я? – здзіўлена пра-клекатаў ён.

– У Музеі дзяцінства! Мы – лялькі! Прыехалі сюды з розных краін і нават з розных гістарычных эпох!

– А я – Буся!

– Заставайся з намі жыць! Нам сумна! Хутка Новы год, а пада-рункаў ніхто не дорыць, казак не расказваюць! Хочуць толькі гуляцца з намі і чакаюць, каб мы казачныя гісторыі баялі. Будзеш нашым казачнікам!

– Мае сябры не такія! – сказаў Буся. – Яны прыдумаюць для вас самую лепшую навагоднюю казку!

– Праўда? – не паверылі лялькі. – Але ці атрымаецца ў іх? Ці ведаюць яны ўвогуле, хто мы? З якіх краін? Для чаго створаны?

– А мы гэта зараз праверым, задавайце свае пытанні! – адказаў Буся.

Міканор ХОМАЧКА