Лексіка, арфаграфія, пунктуацыя аўтараў захаваны

Дзеючыя асобы:

Францыск Скарына
Вучань
Вучаніца

Францыск Скарына.

Марыў калісьці я – Францыск Скарына –
Ціснучы кнігі на мове бацькоў
Роднаму люду ў роднай краіне
Зрабіць даступнай мудрасць вякоў.

Каб наш народ да святла кіраваўся,
Жыў на Радзіме і гора не знаў,
А на Нясвіжчыне Будны Сымоне
Справу святую маю прадаўжаў.

Сёння ж прыйшоў і пабачыць хачу я
Ці ж мая справа між вас тут жыве.
Як кожны з вас маю кніжку шануе,
Сонечны промень ці далей нясе?

Вучань.

Не сумнявайся, шаноўны асветнік,
Кніга для нас – найсвятое ў жыцці.
Кнігу заўсёды з сабою нясём.

Вучаніца.

Верна яна нам служыць заўсёды,
З ёю мы з першага класа ідзём.

Вучань.

Вось паглядзі, колькі кніжак Сяргейка
Сёння ў партфелік свой намасціў.

Вучаніца.

Вось паглядзі, як старанна Андрэйка
Іх зберагае, усе аблажыў.

Вучань.

Вось паглядзі, колькі наш старшакласнік
Кніжак набраў, дадатковых купіў.
І быць не можа, як усе прачытае,
Каб у ВНУ не паступіў.

Францыск Скарына.

Як жа ўсцешаны, мілыя дзеці,
З кнігаю вы па жыцці ідзяце.
О, будуць жыць беларусы на свеце,
Калі навукі вы сцяг несяце!

Яўген Гаціла, Аліна Гегеня ,
Дзяржаўная ўстанова адукацыі  «Карцэвіцкая сярэдняя школа», 2 клас