Не пагадзіліся

Аднаго разу сустрэліся Коска і лічбы Шэсць і Дзевяць.

– Як жывяце, шаноўныя? – пацікавілася ў лічбаў-сябровак Коска.

– Добра жывём, – адказала лічба Шэсць.

– Не сумуеце?

– Нам няма калі сумаваць, – запэўніла лічба Дзевяць. – Амаль кожны дзень працуем: разам з іншымі лічбамі розныя прыклады, ураўненні і задачы рашаем.

Коска ўважліва паглядзела на сябровак і прамовіла:

– Вы, як мне здаецца, адна да адной падобныя.

– Многія так кажуць, – азвалася лічба Шэсць.

– Некаторыя нас нават блытаюць, – усміхнулася лічба Дзевяць.

– Давайце я вас аднолькавымі зраблю, – нечакана прапанавала Коска. Іншы раз яна любіла пазабаўляцца.

– Ты не зможаш нас зрабіць аднолькавымі, – запярэчыла лічба Дзевяць.

– Чаму? – здзівілася Коска. Яна верыла, што ўсё-ўсё на свеце можа зрабіць, калі пастараецца.

– Бо мы розныя, – растлумачыла лічба Шэсць.

– Будзеце аднолькавымі, калі перакулю цябе! – зірнуўшы на лічбу Шэсць, усміхнулася Коска.

Лічба Шэсць са страхам паглядзела на Коску.

– Не хачу быць перакуленай! Не хачу!

– А якой ты хочаш быць? – засмяялася Коска.

– Хачу быць сама сабой – лічбай Шэсць!

– Я таксама хачу быць сама сабой – лічбай Дзевяць!

– Напалохаліся? – развесялілася Коска.

Лічбы Шэсць і Дзевяць развіталіся з Коскай і таропка пакрочылі па дарожцы.

 

Як знакі Плюс і Мінус мурашак правучылі

Сядзяць за сталом Рыжая і Чорная Мурашкі і рашаюць прыклады. А за акном на дварэ сонца свеціць, птушкі спяваюць.

“2 + 1 = 3”, – напісала Рыжая Мурашка.

“4 – 1 = 3”, – напісала Чорная Мурашка.

– Трэба хутчэй пісаць! – зірнуўшы ў акно, сказала Рыжая Мурашка.

Чорная Мурашка таксама зірнула ў акно і пагадзілася:

– Трэба хутчэй!

Хутка-хутка пішуць у сшытках Рыжая Мурашка і Чорная Мурашка. Але як кажуць? З вялікага спеху наробіш смеху. Рыжая Мурашка так напісала знакі Плюс, што яны да знакаў Множання сталі падобныя, а ў Чорнай Мурашкі знакі Мінус быццам Коскі атрымаліся.

– Усё! – выдыхнула Рыжая Мурашка. – Я напісала.

– І я напісала, – адгукнулася Чорная Мурашка.

Сяброўкі пераглянуліся, сшыткі на стале пакінулі і выбеглі на двор. Да самага вечара на дварэ гулялі, весяліліся. А ўвечары забеглі дадому, паглядзелі ў сшыткі і жахнуліся. Знакі Плюс і Мінус у іхніх сшытках на іншыя месцы сталі, перабеглі, можна сказаць.

“2 – 1 = 3”, – прачытала Рыжая Мурашка і скрывілася, як з’еўшы горкага.

“4 + 1 = 3”, – прачытала Чорная Мурашка і таксама скрывілася, як з’еўшы горкага.

– Анічога не разумею! – у роспачы ўсклікнула Рыжая Мурашка.

– А я зразумела, – здагадалася Чорная Мурашка. – Знакі Плюс і Мінус знарок месцамі памяняліся.

– Хіба мы іх пакрыўдзілі?– здзівілася Рыжая Мурашка.

– Мы іх непрыгожа напісалі, а яны вырашылі правучыць нас, – растлумачыла Чорная Мурашка.

– Каб помнілі, што заўсёды прыгожа трэба пісаць?

– Каб помнілі! – цяжка ўздыхнула Чорная Мурашка і звярнулася да знакаў Плюс і Мінус: – Даруйце нам, знакі Плюс і Мінус!

– Мы вас заўсёды прыгожа будзем пісаць! – паабяцала Рыжая Мурашка.

Пашкадавалі знакі Плюс і Мінус мурашак і вярнуліся на ранейшыя месцы, туды, дзе стаялі.

Аляксей Якімовіч