Свет Вялікага тэатра

Званок на ўрок яшчэ не празвінеў, а вучні ўжо занялі свае месцы за партамі і цярпліва чакалі прыходу настаўніцы. У клас увайшла Вольга Анатольеўна, усе пільна сачылі разумнымі вочкамі за настаўніцай, бо адчувалі, што сёння яна будзе падводзіць вынікі праекта.

– Вось і заканчваецца чарговы год. Шумна, весела, хутка і незаўважна праляцеў. Зусім нядаўна, здаецца, быў студзень, а вось ужо зноў снежань. Мы ўзялі ўдзел у цікавым праекце “СВЕТ ВЯЛІКАГА ТЭАТРА”, які парадаваў нас насычанымі мерапрыемствамі, добрымі справамі, яркімі спектаклямі і цікавымі экскурсіямі. Давайце ўспомнім усе нашы прыгоды і паспрабуем адказаць на пытанні прыгодніцкай квэст-гульні, – урачыста прамовіла настаўніца.

– А падарункі будуць? – нясмела спытаў Кірыл.

– Давайце адразу дамовімся, што вы не будзеце хвалявацца, а пастараецеся засяродзіцца і ўспомніць, – супакоіла ўсіх настаўніца. – Калі ўсё атрымаецца, мы наведаем балет Ігара Стравінскага “Жар-птушка”, пастаўлены па матывах народных казак.

– Давайце пачынаць, – прапанавала Валянціна.

– Добра. Як называецца часопіс Нацыянальнага акадэмічнага Вялікага тэатра оперы і балета?

– Ну, гэта лёгка! Ён называецца “Партэр”. Дарэчы, не так шмат тэатраў у свеце могуць пахваліцца штомесячным часопісам, які выходзіць на розных мовах, – выпаліў, што ведаў, Валерка.

– Так, правільна, але я трошкі ўдакладню твой адказ: часопіс “Партэр” – адзінае выданне ў краіне, якое прадстаўляе беларускае опернае і балетнае мастацтва. Аўтары пішуць цікава і займальна. Часопіс распавядае пра жыццё і творчасць вядомых танцоўшчыкаў і спевакоў, пра музыкаў, рэжысёраў і тэатральных мастакоў краіны і свету, адкрывае перад чытачамі закуліссе Вялікага тэатра, знаёміць з найбуйнейшымі культурнымі падзеямі замежжа. Выдаецца з верасня 2010 года на рускай, беларускай і англійскай мовах. У 2013 годзе часопіс “Партэр” стаў пераможцам IX Нацыянальнага конкурсу друкаваных сродкаў масавай інфармацыі “Залатая ліцера”.

– Ну, можна лічыць, я адказаў? – пацікавіўся  Валерка.

– Лічым, што адказаў. Твая каманда атрымлівае адзін бал.

– Але да перамогі вам яшчэ далёка, – пажартавала настаўніца і прадоўжыла задаваць пытанні. – У 1955 годзе створаны першы дзіцячы оперны спектакль. Як ён называўся?

– Ну, гэта таксама не цяжка, – адазвалася Дар’я, – “Марынка” – так называўся спектакль.

– Малайцы, другая каманда! Вы ўсё правільна запомнілі. А зараз пытанне да трэцяга раду, нашай трэцяй каманды. Дзе знаходзіцца “Сэрца” тэатра і што гэта такое?

– Я ведаю! Можна, я? – пачаў прасіцца Кірыл.

– Калі ласка, Кірыл, твой варыянт адказу, – сказала настаўніца.

– “Сэрца” тэатра – гэта механічныя канструкцыі сцэны. І яшчэ я памятаю, што сцэна для паляпшэння бачнасці нахілена на чатыры градусы да глядзельнай залы і пры неабходнасці павялічваецца на чатыры метры.

– Абсалютна правільна, – пахваліла вучня Вольга Анатольеўна.

– Мяне ўразілі памеры і веліч сцэны, таму я і запомніў!

– Добра, наступнае пытанне: якія мерапрыемствы, святы праводзяцца ў Вялікім тэатры Беларусі?

– Мне запомніўся Навагодні баль. Мы да яго доўга рыхтаваліся, а мае бацькі нават на рэпетыцыі амаль кожны вечар ездзілі, – адказала Адрыяна.

– А я памятаю, як нам распавядалі пра міжнародны конкурс вакалістаў.

– Добра, а што вы запомнілі пра Мінскі міжнародны Калядны оперны форум? – паспрабавала ўдакладніць настаўніца.

– Гран-пры конкурсу – дзесяць тысяч еўра, за вылікам падаткаў. Такія ўзнагароды бываюць не на кожным конкурсе.

– Так, але часцей на конкурс імкнуцца не дзеля грошай, а для таго, каб сябе паказаць, іншых убачыць, рэальна ацаніць свае магчымасці. Згодныя? – пацікавілася Вольга Анатольеўна.

– Там жа сур’ёзнае журы з буйных тэатраў Канады, Германіі, Аўстрыі, Балгарыі, Узбекістана, Украіны, прадстаўнік еўрапейскіх оперных агенцтваў, – прамовіў Данііл, як бы збіраючыся ўдзельнічаць у конкурсе.

– Дык ты забыўся пра ўзрост. Можна прымаць удзел толькі тым, каму яшчэ няма 35 гадоў.

– Нам расказвалі, што ў тым годзе больш за дзвесце вакалістаў бралі ўдзел у конкурсе-форуме. Іх усіх журы праслухала за першы дзень. У другі тур прапусцілі толькі 30 канкурсантаў. У фінал выйшлі дзесяць спевакоў, прэтэндэнтаў на Гран-пры, першую, другую і трэцюю прэміі. І толькі трое пераможцаў праспяваюць ў гала-канцэрце зорак сусветнай оперы, якім закрываецца форум. Так што журы не так проста працаваць, – агучыў свае веды Вадзік.

– Так, але і журы мае права заснаваць свае прызы. Імі могуць быць, да прыкладу, выкананне партыі ў іх тэатры, – узгадала Злата.

– А я пра “Музычныя вечары ў Вялікім” і “Вечары сучаснага балета” ўспомніла, – ціхенька прамовіла Валерыя.

– А “Вечары Вялікага тэатра ў замку Радзівілаў”, – нагадаў Арцём.

– Малайцы, вы шмат чаго ведаеце пра Вялікі тэатр Беларусі, і мы ўсе абавязкова сходзім на спектакль “Жар-птушка”. Я вельмі рада, што за гэты год мы разгадалі некаторыя таямніцы тэатра і палюбілі яго, – гэтымі словамі Вольга Анатольеўна закончыла ўрок.

Анастасія Радзікевіч

Давайце разам падумаем, пра што нам было б цікава давецца ў наступным годзе, дзе пабываць? Можаце дасылаць вашы прапановы на электронную пошту: vyaselka2011@yandex.ru.