Калі Сонейка ўзыходзіць,
То яно зямлю лагодзіць,
Ціха лашчыць роўнядзь вод,
Робіць дзіўных шмат прыгод:

Гоніць ветры на палі
І танцуе на ральлі,
Кіне позірк між лясоў
Ды нап’ецца туманоў,

Міне гмахі гарадскія,
Зазірне у цьмы марскія,
Адпачне паціху ў хмарах,
А затым засне у марах.

Любоў Сівурава