Зазірну ў ваконейка –
Узыходзіць Сонейка.
Пасля цёмнай ночкі
Жоўты яго шчочкі.

Потым, ў дзень калёны,
Будзе твар бялёны.
Вымыты ён чыста.
Белы, прамяністы.

А перад заходам
Зноўку выгляд новы:
Нешта хмурыць бровы –
Яго твар барвовы.

Любоў Сівурава