25. Бусева калыханка

Уся буслянка клекатала, ра-да-ва-ла-ся, што прыляцеў Буся. Маці ласкава абняла яго цёплым крылом. Бацька лагодна дзюбнуў у пёркі на галаве. За-мі-ла-ва-на пазіралі на дарослага брата малыя бацянкі ў белых, пу-хо-вень-кіх кам-бі-не-зон-чы-ках.

Буся ўручыў малечы блакітныя кветкі-званочкі. Кожнага палашчыў, прыгарнуў да сябе.

– Бачу, цябе нашы дзеткі адразу прызналі, – пахваліў бацька Бусю.

– Можа, пабудзеш з імі за няньку? – пра-па-на-ва-ла маці Бусліха. – А мы злятаем за прысмакамі на сенажаць.

Буся безумоўна пагадзіўся.

І як толькі бацькі пакінулі дамоўку, Буся адчуў сябе вы-ха-валь-ні-кам. Пачаў прыдумляць розныя забавы для маленькіх брацікаў і сястрычкі.

Вучыў гуляць іх у хованкі. Хуценька хаваў сваю галаву пад крыло. А пасля вы-прост-ваў-ся і весела аб’яўляў:

– Кля-кля, я тут!

Малыя ад за-да-валь-не-ння ківалі галоўкамі, нават спрабавалі ўзмахваць крыльцамі. Але вымавіць “кля-кля” ім не ўдавалася. І Буся пачаў вучыць іх:

– Спачатку вымавім літару “к”. Язычок пры-ціс-ні-це да задняй сценкі і з выбухам, зычна вы-дых-ні-це.

Бусляняты пачалі смешна шыпець. Як бы паміж імі бегаў жывы Ветрык.

– Добра атрымліваецца, – пахваліў выхаванцаў Буся. – А цяпер язычкі выцягніце ўперад, прыцісніце да паднябення і мякка выпусціце паветра. Следам галосна выгукніце “я”. І атрымаецца – кля-я!

Канечне, у немаўлят не ўсё атрымлівалася так, як вучыў Буся. І ён цярпліва пачаў падбіраць і тлумачыць словы, у якіх было спалучэнне літар “к-л-я”. Так бусляняты пачулі новыя словы: кля-ваць, кля-паць, кля-тва, кля-нок, кля-мка, кля-кса, кля-ёнка…

Буся адчуў, што брацікі і сястрычка крыху стаміліся гуляць. Для іх гульня стала на-пру-жа-най працай. Таму і стома падступіла да іх. Пачалі паціху пазяхаць, заплюшчваць вочкі.

А мама з татам усё яшчэ не вярталіся з палявання.

Буся вырашыў прыспаць буслянятак. Прыгадаў калыханку, якую чуў кожны вечар з рас-чы-не-ных вокнаў суседняй хаты. Голасна спявала тэленяня. Яе песню агучыў Буся:

                                       Збеглі зайкі ўсе ў лясы.

                                       Змоўклі птушак галасы.

                                       І буслы ў гняздо схавалі

                                       Свае доўгія насы.

                                       Баю-бай, баю-бай,

                                       Вачаняты закрывай,

                                       Кля-кля-кля, кля-кля-кля,

                                       Вачаняты закрывай…

Раіса БАРАВІКОВА

Уладзімір ЛІПСКІ