Лета

У каласы, пукі, струкі,
У ягады, бутоны кветак
Пад яркім сонцам напрасткі
Пабегла лета.

Мурашок

Зусім маленькі мурашок
Ён след у след за мной ішоў.
Падняў саломінку ля ног,
А думае, што бервяно.

Скарга

Цукерку цёпла апранулі,
У сон блішчасты загарнулі,
А мне чуваць і праз абгортку,
Што скардзіцца яна: ёй горка.

Марожанае

Поўны кубачак марозу
Ем, глытаючы праз слёзы.
Ну а сонейка смяецца:
– Як з’ясі – прыходзь пагрэцца.

Вецер

Хмару вецер зноў нясе,
Вецер яблыкі трасе.
Цешыцца ў двары Мальвіна,
Будзе так лягчэй галінам.

Чулая травінка

Прыгінаецца травінка –
Мне здалёк відаць, –
Каб адзіную расінку
Кораню аддаць.

Казімір КАМЕЙША