Вы не верце,
Што ўсе мышкі
Любяць грызці
Сыр і кніжкі.

Месці, з венікам дружыць
Я люблю, паверце.
Хоць прывыкла ў норах жыць,
Не люблю я смецця.

Тайну ведаю адну.
Змалку веру ў цуды:
Толькі хвосцікам махну –
Стане чыста ўсюды.

Я рабіць усё магу
Хутка і прыгожа.
А пакрыўдзяць – дык збягу…
Хто тады паможа?

Хто за мышку разумней,
Хто шчырун рахманы?
Нездарма ж камп’ютар мне –
Мне! – стаў паслухмяны.

Без мяне ён
Вам служыць
Ці захоча, людзі?
З мышкай будзеце дружыць –
Вам жа лепей будзе!

Мікола ЧАРНЯЎСКІ