Руская народная казка

Захацела Ліса з Жураўлём пасябраваць.

Пайшла клікаць яго ў госці:

— Прыходзь, кумочак, прыходзь, дарагі! Я цябе добра пачастую!

Ідзе Журавель да Лісы, а тая наварыла кашы і размазала па талерцы. Падае і кажа:

— Паеш, мой кумочак! Сама гатавала!

Журавель тук ды тук дзюбай па талерцы, стукаў-стукаў, а ў рот нічога не трапляе. А Ліса ў гэты час ліжа і ліжа кашу – так сама ўсю і з’ела. Каша з’едзена, Ліса і кажа:

— Прабач, кум! Больш няма чым цябе частаваць.

— Дзякуй і на гэтым! Прыходзь ты да мяне ў госці.

На другі дзень прыходзіць Ліса, а Журавель наварыў халадніку, наліў у збан з вузкім горлам, паставіў на стол і кажа:

— Еш, кума, колькі хочаш!

Ліса пачала круціцца каля збана, і так зойдзе, і гэтак, і паліжа яго, і панюхае, але карысці ніякай. Не лезе галава ў збан. А Журавель між тым дзяўбе ды дзяўбе са збана, пакуль усё не з’еў.

Раззлавалася Ліса: думала, што наесца на ўвесь тыдзень, а дамоў пайшла галодная.

Слушна кажуць: як ты да мяне, гэтак і я да цябе.

Пераклала Маргарыта Прохар.