Аповесць-казка

21. Юні-Юні вучыць Марынку быць медсястрой

    Марынка з мамай глядзелі па тэлевізары мультфільм пра дзівоснага Карлсана, які жыве на даху, а бабуля збіралася ў клуб. Калі яна зайшла ў пакой, Марынка падхапілася і радасна закрычала:

         – Ой, якая ты прыгожая!

Бабуля надзела новы, бэзавага колеру, касцюм, белую кофту, бліскучыя чорныя туфлі.

– А якія ў цябе значкі? – Марынка падбегла да бабулі і пакратала рукою шаўковыя стужкі.

– Гэта не значкі, а медалі.

– Як у героя… А дзе ты іх узяла? – зацікавілася Марынка.

Тут паднялася з канапы мама, выключыла тэлевізар і сказала:

– Бабулі трэба ўжо ісці, а то спозніцца. А пра медалі табе раскажу я.

Аказваецца, бабуля некалі была на вайне, выносіла з поля бою параненых салдат, перавязвала ім раны, лячыла. Яна была смелая, нічога не баялася. За гэта яе і ўзнагародзілі медалямі…

– Бабуля наша і зараз лечыць хворых людзей, – расказвала далей мама. – Яна шмат каму дапамагла паправіцца. І вось сёння ёй будуць уручаць новую ўзнагароду – медаль “За працоўную адзнаку”.

Мама з Марынкай доўга разглядалі альбом з фотаздымкамі. На іх Марынка пазнавала сваю бабулю – медыцынскую сястру. Яна была то ў ваеннай пілотцы, то ў белай шапачцы, як доктар Айбаліт.

Нешта адбылося ў той вечар з Марынкай. Яна не хацела больш глядзець вясёлыя мультфільмы. Прысела каля сваёй шафкі з цацкамі і пачала перабіраць іх. А праз нейкі час папрасіла:

– Мамачка, дай мне ваты і бінту. І яшчэ нітак…

У Мішкі ледзь трымалася лапа – Марынка доўга старалася, але ўсё ж прышыла яе. Зайчыку перавязала вуха. Ён яго крыху абадраў, калі падаў з балкона. Ляльцы абула чаравікі, каб яна не захварэла.

Яна супакойвала ўсіх, калыхала, каб хутчэй паснулі.

Мама сядзела на канапе і займалася сваёй справай – шыла. Раптам яна ціха войкнула і замахала рукой.

– Што з табой? – спалохалася Марынка.

– Палец укалола. Нічога, зараз пройдзе.

Марынка агледзела маміну руку і сур’ёзна сказала:

– Трэба зрабіць перавязку!

Яна памачыла вату ў вадзе, змыла з пальца кроў. Пасля старанна абкруціла яго бінтам.

Калі вярнулася дадому бабуля, дзяўчынка падбегла да яе і радасна пачала расказваць:

– А я таксама медыцынская сястра. Паглядзі, усе цацкі вылечыла.

– І мяне, – дадала мама і паказала тоўста забінтаваны палец.

Ад Юні-Юні заданні:

1. Як вы разумееце права дзіцяці на неабходнае медыцынскае абслугоўванне?
2. Як Марынка навучылася быць медсястрой?