Тэатр Васі Вясёлкіна

Алена Масла

Няхай ззяе “Вясёлка”

П’еса-казка

Дзейныя асобы:

Светлячок; Фарбы (Чырвоная, Аранжавая, Жоўтая, Зялёная, Блакітная, Сіняя, Фіялетавая); Злосная Чараўніца; Супрацоўніца рэдакцыі часопіса “Вясёлка”.

Лясная паляна. Вакол дрэва са словамі “Я – самая прыгожая” паасобку кружацца Фарбы. Кожная з іх відавочна злуе, калі чуе ад суседкі: “Я – самая прыгожая”. Яны пачынаюць сварыцца, задзірацца і, урэшце, падаюць адзін на аднаго ў гульні “кучу мала”. З-за дрэў выбягае Злосная Чараўніца і, накінуўшы на фарбы вялізны чорны мех, знікае.

Імкліва цямнее. Па палянцы брыдзе Светлячок з ліхтарыкам.

Светлячок. Як цёмна ў нашым Лесе! Раней ноч была ноччу, дзень – днём. Уначы светлячкі працавалі, а днём можна было адпачыць. А цяпер няма калі вачэй змружыць – гэтай жудаснай цемры стала ў некалькі разоў больш. Што такое здарылася?

Спатыкнуўся аб чорны мех, з якога чуюцца ўсхліпы.

(Спалохана). Хто тут?

Жоўтая. Гэта мы вінаватыя ў тым, што ў нашым Лесе так цёмна!

(Голасна рыдаюць.)

Светлячок. Ціха вы, не галасіце! Раскажыце, што здарылася?

Жоўтая. Мы паверылі Злой Чараўніцы!

Зялёная. Яна з’явілася ў нашым Лесе і абвясціла, што хоча выбраць найпрыгажэйшую фарбу!

Блакітная. І каранаваць яе на першую красуню!

Сіняя. І раптам кожнай з нас захацелася звацца самай-самай!

Фіялетавая. І тады мы сталі пэцкаць адна адну, каб нашкодзіць. І вось вынік – ператварыліся ў чорную пляму!

Светлячок. Ай-яй-яй! Што ж цяпер будзе! Трэба тэрмінова тэлефанаваць у рэдакцыю майго любімага часопіса для дзяцей “Вясёлка”. Там працуюць добрыя шчырыя людзі. Яны павінны ведаць, як ратаваць фарбы. Ды і Лес таксама! (Тэлефануе праз мабільны.) Алё, алё, рэдакцыя? Гэта Светлячок гаворыць!

Голас. Так, так, дзень добры!

Светлячок. Ой, як жа хораша, што ў вас там добры дзень! А ў нашым Лесе пануе ноч, цемра – хоць вока выкалі! І ўсё з-за таго, што Фарбы паспрачаліся, хто з іх найпрыгажэйшая, пабіліся і сталі чорнай плямай! Можа, вы ведаеце, як даць рады гэтай бядзе?

Голас. Каб стаць ранейшымі і вярнуць святло Лесу, фарбам трэба перастаць злаваць і супернічаць – ад гэтага чарнаты толькі большае! Ім трэба навучыцца выпраменьваць святло! Гэта  разгоніць цемру!

Чырвоная. Здаецца, я разумею! Так сорамна, што з-за мяне ў Лесе зніклі чырвоныя суніцы, а ў божых каровак сукенкі з чырвоных зрабіліся ў чорныя… Хачу вярнуць Лесу былую красу!

З-пад чорнай тканіны з’яўляецца Чырвоная Фарба, у руках яна трымае паветраны шар з літарай “В”.

Аранжавая. А я хачу, каб у нашым  Лесе раслі апельсіны і мандарыны!

У Аранжавай фарбы на аранжавым шары напісана літара “Я”. Так па чарзе з-пад тканіны вызваляюцца ўсе фарбы, у кожнай – паветраны шар адпаведнага ёй колеру, літары складаюць слова ВЯСЁЛКА.

Жоўтая. Хачу, каб свяціла яркае сонейка!

Зялёная. Хачу, каб дрэвы і трава зноў былі зялёнымі!

Блакітная. Няхай неба стане блакітным!

Сіняя. Валошкі і званочкі – сінімі!

Фіялетавая. Няхай фіялеціцца ўсё, што не можа зелянець, жаўцець, чырванець, сінець, аранжавець, а таксама блакіціцца!

Вызваліўшыся з меха, фарбы ствараюць ВЯСЁЛКУ.

Разам. Няхай ззяе ВЯСЁЛКА!