Серафіма Бестава

Дождж

Калоцяць неба навальніцы,

Страсаюць кроплі дажджавыя,

І кожнай кропельцы-дажджынцы

Так рады травы лугавыя.

Так рады смолкі і рамонкі,

Так рады дрэвы пад вакном.

І чыйсьці голас гулкі, звонкі

Гучыць пад праліўным дажджом.

А гэта наш гарэза  Лёня,

Якому ў хаце не сядзіцца,

Дажджынкі ловіць у далоні,

Аж тварык радасцю іскрыцца.

Дарункі лета

Наша Тома спаць так хоча,

Не расплюшчваюцца вочы,

Галаву не ўзняць з падушкі.

– Уставай, мая дачушка, –

Мама шэпча так ласкава, –

Нас з табой чакаюць справы.

Пойдзем зранку ў агарод,

Морква там, нібыта мёд.

Гарбузы там і гуркі,

Бобу поўныя струкі,

А ля плота многа кветак –

Гэта ўсё дарункі лета.