Іосіф Рогаль

Сакавік на Палессі

Зноў паводка з весняй сілай,

Як у люстры, творыць цуд:

У вадзе перакуліла

І лясы, і неба тут.

Хаты быццам збеглі з вёскі,

Каб схавацца ў глыбіні,

А ля гэтых хат бярозкі

І ўгару растуць, і ўніз.

Вербам лісце толькі сніцца,

Ды на іх пасля дажджу

Залацяцца завушніцы –

Цешаць вочы і душу.

У зацішку цёмным гусі

Абудзіліся ад сну

І на волі славяць гучна

Госцю раннюю – вясну.

Вецер весела гайдае

Леташні пажоўклы ліст,

Ім на хвалях ён іграе,

Як мяхамі гарманіст.

Ды вада рачная зноўку

Хутка ўвойдзе ў берагі,

І зялёнаю абноўкай

Нас парадуюць лугі.

Запяюць маторы ў полі

Там, дзе снег апошні знік,

Годна так, па Божай волі,

Трон свой зойме красавік.

З рускай мовы пераклаў

Мікола Маляўка.