Мы не хныкалі, не нылі,
Не пабеглі на каток:
Працу ў доме
Мы дзялілі,
І яе дзяліў Змітрок.

Дашы, меншанькай сястры,
Ён сказаў:
– Ты стол пратры,
Прыбяры ў кутку сваім, –
Чорт зламае ногі ў ім!

Юля, ложкі засцялі,
Каб як лялечкі былі.

Ты, Юрась, памый пасуду,
Не аднеквайся: “Не буду”.

Мне сказаў:
– А ты, Антось,
Дома ўсё прапыласось.

Ён на нас, на чацвярых,
Падзяліў работу ўміг.

З брата ў гэтую хвіліну
Захацелася пакпіць:
– Што ж сабе, браток, пакінуў:
Што ж ты будзеш
Сам рабіць?

Брат, разгублены, сумеўся,
Ды знайшоўся, што сказаць:
– Ты не цвелься,
Ты не смейся, –
Буду вам дапамагаць!

Мікола Чарняўскі