Доўга ныў Кузьма,
Каб свісток купілі.
– Лепшага няма, –
Дзеці ўсе хвалілі.

Логіка свая,
Дык сказаў з даверам:
–Буду, тата, я
Мі-лі-цы-я-не-рам!

Свіснеш у двары,
І не пройдуць міма –
З кожнага бяры
Потым штраф грашыма.

Строгі ён, Кузьма,
Атакуе з ходу –
І бацькам няма
Ад яго праходу.

Грошай накапіў,
Весела хлапчынку
Просіць, каб купіў
Тата і дубінку.

Бегае трушком,
Свістам двор свой будзіць –
І Кузьму Свістком
Называюць людзі.