Казкі ў небе

Над маёю галавою

Неба ў хмарках – як альбом.

Хто герояў дзіўных казак

Там малюе светлым днём?

Вунь ляціць імкліва коннік,

Грыва ўецца ў скакуна.

Вунь паўлін увачавідкі

Перакінуўся ў слана!

Прамільгнуў вярблюд двухгорбы,

А за ім – у ботах кот.

Весяляцца, б’юць у ладкі,

Водзяць гномы карагод.

Вось у круг іх нечакана

Уварваўся насарог,

Напалохаў бедных гномаў,

Параскідваў, збіўшы з ног.

За правіннасць гэту, пэўна,

Сам ахвярай нечай стаў:

Ад яго не засталося

Там, у небе, і хваста!

Ой, такога вы ніколі

Не пабачыце ў жыцці:

Проста з хмаркі пералётнай

Стала яблынька расці.

Хто мастак той, невідзімка?

Хто малюе зноў і зноў

Гэтых казачных герояў,

Птахаў розных і звяроў?

Я з акна альбом нябесны

Разглядаю ў вольны час,

Толькі на сваё пытанне

Не магу знайсці адказ.

Пераклаў Мікола Маляўка.