Дождж прайшоў

Дзве дзяўчынкі ў акенца глядзелі:

Ах, як шыбкі на ім запацелі!

Ды па шкле ўжо збягалі дажджынкі

І на ім пакідалі сцяжынкі.

Дожджык з даху сцякаў ручайкамі

І збіраўся пад вокнамі ў яме.

– І калі гэты дождж перастане? –

З лёгкім жалем прамовіла Аня.

– Ён амаль перастаў, – адказала

Ёй, акно праціраючы, Ала. –

На вадзе я не бачу кружочкаў:

Дождж прайшоў  – не пакінуў слядочкаў.

Дасціпны коцік

Коцік скача:

– Мяў-мяў-мяў!

Я тваю вяндлінку ўзяў,

Бо люблю прысмакі.

– З’еў? – пытаю.

– Не скажу.

– Ой, глядзі, бо пакажу,

Дзе зімуюць ракі!

Сумна  – ляж і паляжы

На канапе ў цішы.

– Добра!

Толькі пакажы,

Дзе зімуюць мышы.

Яўген Міклашэўскі