Жабкі скачуць вельмі шпарка:
– На будоўлю ква-ква-парка!

Асушылі ўсе балоты –
Не сядзіцца без работы.

Да таго ж самотна дома
Без відовішчаў, вядома.

Ні Канары, ні Мальдзівы
Не заменяць нам радзімы.

Самы час у нас, відаць,
Ква-ква-парк пабудаваць.

Пачынаецца работа.
Прачынаецца спякота.

І ад сонца анідзе
Не ўратуешся ў вадзе.

Пралятае ў небе хмарка
Над будоўляй аквапарка.

Лейкай кропелек махае –
Астудзіць дапамагае.

Бусел рухаецца шчыра
Па камандзе “Майна! Віра!”,

Да яго прыйшла пара
Замяніць пад’ёмны кран.

Мараход ізноў шчыруе,
Вольным часам ахвяруе.

Тут пануюць лад і згода
Пад началам марахода.

Жабкі лапкамі шарк-шарк:
– Мы будуем ква-ква-парк!..

Вабяць вока перамены:
Клічуць новыя басейны,

Каб адчуць на воднай горцы
Мора радасных эмоцый.

Толькі ўміг трывожна стала:
Бусляня ў басейн упала.

Плаваць жа яшчэ не можа.
Хто дзіцяці дапаможа?..

Не згубіўшы ні хвіліны,
Мараход адзенне скінуў

І нырнуў углыб імгненна
За малым на дно басейна.

Як дастаў з вады – ў самога
Уцякла з душы трывога.

Робіць штучнае дыханне,
Праганяе хваляванне.

Буслік, ледзь з зямлі падняўся,
Усміхнуўся: – Дзякуй, Вася!