Парода

Каго так пільна сцеражэ
Лунь лугавы дзюбаты?
Няўжо, так яйкі беражэ?
Не! – родных немаўлятак!

Бялеюць пуху камячкі,
Сляпыя вачаняты, –
Але ўжо дзюбак вайстрачкі
Нібыта ў мамы з татам!..