Возера Дубок

То нашу на хвалях лодкі,
То прывечу рыбакоў,
То ў вясновыя паводкі
Выбягаў з берагоў.
Рыбакам улоў дару я,
Качкам – гнёзды ў чаратах.
Летам – з дзеткамі сябрую,
Ім са мною любата!
Грыбнікам у асалоду
Збочыць з кошыкам сюды,
І звярам лясным заўсёды
Шчодра ў спёку
Дам вады.
Раптам кронаю густою
Узнімуся да аблок…
Здагадаліся ўжо, хто я?
А я – возера Дубок.