Галіна КАРЖАНЕЎСКАЯ

Наш род – як дуб,
                     а карані
У даўнія сягаюць дні.

Нямала зведалі дзяды,
А род пры сіле,
                    малады.

Нягод ніякіх не баіцца –
Ні злых віхур,
                ні навальніцы.

І ты, дзіця,  – як жалудок,
Хоць ты дачушка,
хоць сынок.