Завісла, нібы мост,
Пасля дажджу над рэчкай.
Дзе – галава, дзе – хвост,
Не разбярэш, дарэчы.

З якога каўша
Не п’юць, не ядуць,
А толькі на яго глядзяць?

Белыя кветачкі ўвечары расцвітаюць, а раніцай марнеюць.

Раскінуты дыван, рассыпаўся гарох,
Ні дывана не падняць, ні гароху не сабраць.

Хуткая, быццам камета, у космас узлятае …