Алена МАСЛА

Казка

Аднойчы я сабраўся ў космас. Сеў ля акна, паставіў побач талерку – а раптам яна лятаючая? – і пачаў глядзець на зорнае неба.

Талерка сапраўды паляцела! Рынулася да зор так імкліва, што я ледзь паспеў на яе ўскочыць. Імгненне – і мой касмічны апарат апусціўся на невядомую планету.

Тут жа мяне абкружылі іншапланецяне.

– Вітаем цябе, незнаёмец! Адкуль ты?

– З Зямлі!

– Там існуе жыццё? – здзівіліся яны. – Значыць, прафесар Мармелад казаў праўду? Мы не адзіныя ў Сусвеце? А яго асудзілі і збіраюцца пакараць! Хутчэй бяжым да замка!

Пакуль мы беглі, іншапланецяне расказалі, што я трапіў на Цукерачную планету. Яна была з зефіру, рэкі і азёры – з салодкім сіропам, дажджы тут – ліманадныя, дрэвы ­– з пасцілы, а жыхары планеты – карамельныя, ледзянцовыя і мармеладныя. Усе жылі дружна, пакуль уладу не захапіў род Чорнага Шакаладу. Гэтыя лічылі сябе найлепшымі! Правіцель планеты Батончык Горкі Першы даў загад расправіцца з усімі не шакаладнымі жыхарамі! Прафесара Мармелада пастанавілі знішчыць першым – мала таго, што ў ім ні грама шакаладу не было, дык ён яшчэ і разумнічаў! Сумны прафесар стаяў ля вогнішча перад замкам – яго вось-вось кінуць у агонь…

– Іменем закона караецца прафесар Мармелад за тое, што падманваў пра жыццё на іншых планетах!.. – абвяшчала прыгавор суддзя — Малочная Шакаладка. Але я не даў ёй скончыць:

– Вы памыляецеся! – крыкнуў я гучна. – Я прыляцеў з Зямлі! Значыць, прафесар Мармелад кажа праўду!

Як перапалохаліся ўсе Шакаладкі – з некаторых ажно арэшкі пасыпаліся! Раз-раз-раз! – склаліся яны ў штабялі, са злосных заваёўнікаў імгненна ператварыліся ў звычайныя ласункі.

Жыхары планеты радаваліся нечаканай перамозе, дзякавалі за вызваленне і прапаноўвалі стаць іх правіцелем. Але ж дома мяне чакалі мама з татам, баба з дзедам, сястрычка і кот. Я не мог застацца.

Тады мне нагрузілі поўную талерку цукерак і выправілі дадому. Каб салодкае не выклікала алергіі, прафесар Мармелад навучыў мяне чароўнаму закляццю:

“Алергія, чу-чу-чу,

Цябе ведаць не хачу!”

Яшчэ прафесар паабяцаў асабіста наведацца на Зямлю, як толькі ў нас складуцца спрыяльныя ўмовы – пойдуць ліманадныя дажды, альбо зямля пакрыецца зефірам.