Уладзімір БАБКОЎ

Многа сукенак у мамы маёй,

У кожнай сукенкі ­–

Абавязак свой.

На працу, у офіс сталічны

Ідзе яна ў строга-карычневай.

У сінюю апранаецца,

Як з татам

у тэатр збіраецца.

Калі ж у зялёную мама адзета –

Мы едзем у вёску да дзеда.

А ў белай сукенцы з цюльпанамі –

Чакаюцца госці жаданыя…

Ды ёсць апранайка ў мамы,

Яна – не з буціка, не з крамы,

А сшытая мамінай мамай.

Яна – нібы сонейка ў хаце –

Дамашні квяцісты халацік.

Кароткі рукаў, васількі па краях.

(Маміна ж мама – бабуля мая).

Калі мама з працы вяртаецца,

Хуценька пераапранаецца.

Чакаю матулю сваю,

Халацік ёй сам падаю.

Яна яго апранае

І кажа: “Ён стому здымае”.

Прылашчыць, абдыме за плечы

І будзе са мною ўвесь вечар.

Малюнак Віталя Дударэнкі