Васіль Зуёнак

Хоць і крумкне іншы раз –

Не таму, што злосны,

А таму, што паміж нас

Ходзяць пагалоскі,

Быццам ён усім бяду

Чорную вяшчуе…

Нагавор той адвяду

Сходу, як пачую!

Бо крумкач свой чын нясе

Без узнагароды,

Бо ён птушка, як і ўсе, –

Дадзены прыродай.

Фота Сяргея Зуёнка