ЗАВЕЯ

 

 

 

 

 

 

 

Снег змятаючы да плота,

Намяла зіма сумёты.

Я на вуліцы гуляю,

А завея завывае,

Снегам у мяне шпурляе.

Снег на шапку наліпае,

Быццам сам я падрастаю.

 

НА КАНЬКАХ

 

 

 

 

 

Выйшаў у мароз на лёд,

На каньках катаўся кот.

Неслі ўперад так канькі –

Аж цяпер баляць бакі,

Бо на іх на слізкі лёд

Надта часта падаў кот.

 

АДМАРОЗІЎ ЗАЙКА ВУШЫ

 

 

 

 

Месяц студзень завірушыць,

Засыпае сцежкі снегам.

Адмарозіў зайка вушы,

Бо ў мароз без шапкі бегаў.

Лаюць зайку мама з татам,

Не пускаюць з хаты болей.

А хіба ён вінаваты,

Што мароз – такі свавольнік?

 

ЛІСАВА СЦЕЖКА

 

 

 

 

 

Ліс па снежным лесе бег –

І, як венікам, пацешна

Расчышчаў хвастом ён снег,

Каб зрабіць у лесе сцежку.

З самай ранішняй пары

Завіхаўся ліс у лесе,

Каб звяры – яго сябры –

Не правальваліся ў снезе.