У страху вочы вялікія
Казка

Неяк Ліса паскардзілася Мудраму Філіну, што зайцы сталі бегаць вельмі хутка.

— Яны стануць бегаць яшчэ хутчэй, — прадказаў Мудры Філін.

— Дык што ж мне цяпер, жаб лавіць? — абурылася Ліса.

— Ква! — спалохана сказала Жаба, якая сядзела пад шырокім лістом лапуха. — Ліса будзе на нас паляваць!

Яна выбралася з лапухоў і паскакала да цёмнай сажалкі на краі лесу. Гэтая сажалка лічылася самым бяспечным месцам, у ёй усё апалонікі ператвараліся ў жаб, а потым разбягаліся хто куды.

— Ратуйцеся! — крычала Жаба па дарозе. — Ліса будзе паляваць на жаб!

Усе жабы кінуліся да цёмнай сажалкi. Іх было так шмат, што яны ледзь не выпіхнулі адтуль усю рыбу. Жабы сварыліся і біліся за найлепшае месцейка. І тады Старая Жаба адправілася да Мудрага Філіна.

— Праўда, што Ліса збіраецца на нас паляваць? — спытала яна.

— У страху вочы вялікія, — адказаў Мудры Філін.

Старая Жаба падумала і спытала яшчэ:

— Значыць, лісе да нас справы няма?

— А навошта вы ёй? — здзівіўся Мудры Філін. — Ліса не есць жаб.

Даведаўшыся пра гэта, жабы зноў разбегліся па лесе — па раўчуках, балацінках і нават вялiзных лужынах. А Старая Жаба засталася каля Цёмнай сажалкі. Яна сядзела і глядзела на захад сонца.

— Як прыгожа, — уздыхнула Старая Жаба.

— Сапраўды, — сказаў нехта побач, і Старая Жаба ўбачыла Лісу.

Так яны сядзелі побач і любаваліся захадам. А калі на небе запаліліся зоркі, Ліса сышла, а Старая Жаба засталася — у гэтую ноч была рэпетыцыя жабінага хору, і яна ні за што не хацела прапусціць такую ​​падзею.

Эльвіра Вашкевіч

Малюнак Віталя Дударэнкі