Кажуць, што глушэц глухі.
Верыць не хачу я!
Пад нагой сучок сухі
Хрусне — ён пачуе.

Толькі ёсць адзін закон
У натуры гнуткай:
Як на ток выходзіць ён,
Робіцца нячуткі.

Як прачнецца ў ім баец
Ды як затакуе —
Вось тады ўжо ён глушэц:
Сам сябе не чуе.

І калі спяваць пачне
Звонкім ранкам веснім,
Ён, нібы ў чароўным сне,
Чуе толькі песню.

Вось тады хоць падпявай —
Слых як расцярусіць:
Не заўважыць! Падбягай —
Слухай і любуйся!..

Кажуць, што глушэц глухі.
Глупства! Пэўна знаю:
Глухату ён у імхі
Ад людзей хавае.

Васіль Зуёнак