Казка-забаўлянка пра літары 

Жылі-былі Д, Ж, З. Згуртаваліся ў дружны джаз.

Д дудзела на дудзе.

Ж іграла на жалейцы.

З званіла ў званы.

Дзень у дзень яны ігралі ў дзетсадзе, забаўлялі дзяцей. Ду-ду-ду, жы-жы-жы, зі-зі-зі. Ду-жы-зі, ду-жы-зі. Дужымі расціце, кожны дзень спіце…

Аднойчы Д, Ж, З запрасілі ў джаз блізкіх суседзяў — Е, Ё.

— Давайце разам дзінькаць, дзекаць, дзвынкаць.

— Екатаць, — дадала Е.

— Ёкаць, — далучылася Ё.

Зайграў ждаз. Зашоргала піла: дж-дж-дж. Загула пчала: дз-дз-дз. Заекаталі, заёкалі  музыкі: е-е, е-е — е, ё-ё, ё-ё —ё!

Джаз разбудзіў дзяцей. Пачалі дзеці пазнаваць знаёмыя гукі. Дзіва! Дзесьці ў лузе драў горла дзяркач. Дрозд дрыжаў на дрэве. Дзюбаты дзяцел дзюбаў дуб. Завіруха жудасна  завывала…

Дзеці дружна ўзяліся за рукі, жвава заскакалі, пад джазавую музыку заспявалі:

Жабка збірае журавіны,

Жменькай закідвае ў жбан.

Дзіма дзіўна дзеліць дыню,

Дзілі-дыню, дзілі-дан…

Джазам дырыжыравала Ё, бо яна ёг і ёсць у яе зыркія вочкі.

Да знямогі дурэлі дзеці. Джаз змоўк. Дзетсад — на замок.

Уладзімір Ліпскі

Малюнак Улады Шуневіч