Зямля доўга ляжала голая, скамянелая ад марозу. А потым адной ноччу пайшоў снег і ўкрыў усё белай цёплай коўдрай.

Ромка дастаў з гарышча лыжы і памчаўся ў поле. Раздолле для хлопца!

Ромкаў бацька таксама радуецца. Маладыя яблынькі ў калгасным садзе цяпер не замерзнуць. Карэнні іх добра ўкрыты снегам.

І мядзведзю ў бярлогу цяплей стала. Вожыку ў кучы лісця, мышы ў нары.

Усім цёпла, усе радуюцца.

Толькі беднаму зайку слёзы. Да зімы не паспеў шэрую поўсць змяніць на белую. Выскачыць на снегавую коўдру —  усяму свету відзён.

Забраўся зайка пад куст і дрыжыць ад страху.

Васіль ХОМЧАНКА

Малюнак Віталя Дударэнкі