Заснулі белыя палеткі.
Мароз загрукаў на двары.
Зірнеш з акна:
нібыта кветкі,
на сініх вербах снегіры.

Надзьмуты важна птушак воллі…
У шуме строгай сумятні
ані забудуцца ніколі
дзяцінства снежаньскія дні.

Сіло стаяла ля дубровы.
Бяжы… Узрушана, бяры
трапёткі, вогненна-пуховы,
жывы кавалачак зары!

Анатоль ВЯЛЮГІН

Малюнак Наталлі Таўсталес