Як Іванка дзверы вартаваў 

Жылі дзед і баба. Было ў тры сыны: два разумныя, а трэці – дурань. Сталі браты з бацькамі збірацца на працу. Іванка-дурань  таксама: узяў лусту хлеба і вады біклажку. Яго пытаюцца:
—         Ты куды збіраешся?
—         З вамі на працу.
—         Нікуды ты не пойдзеш. Вартуй дзверы, каб злодзеі не зайшлі.
Застаўся Іван адзін дома. Позна вечарам зняў ён з петляў дзверы, узваліў на спіну і панёс. Прыйшоў на поле. Браты пытаюцца:
—         Навошта ты прыйшоў?
—         Я есці захацеў.
—         Мы ж цябе прасілі вартаваць дзверы.
—         Дык вось жа і яны! – радасна адказаў Іван і паставіў знятыя дзверы побач.

 Заяц 

Бедны мужык ішоў па чыстым полі, убачыў пад кустом зайца, узрадаваўся  і кажа:
—         Вось калі зажыву! Вазьму гэтага зайца, прадам за чатыры алтыны. На тыя грошы куплю свінню. Яна прынясе мне дванаццаць парасят. Парасяты вырастуць, я іх закалю, мяса прадам, на тыя грошы хату пастаўлю, жанюся, а жонка народзіць мне двух сыноў – Ваньку і Ваську. Дзеці будуць працаваць, а я ля акна сядзець і парадак наводзіць. “Эй, вы, сынкі, — крыкну, — Ванька ды Васька! Не дужа людзей на працы падганяйце, бо відаць, што самі бедна не жылі!”
Ды так гучна крыкнуў, што заяц спужаўся і збег.
Вось табе і дом з усім багаццем, і з жонкаю,  і з сынамі!

Падрыхтавала Маргарыта Прохар