Да 125-годдзя з дня нараджэння Максіма Гарэцкага

Максім Іванавіч Гарэцкі – класік нашай літаратуры, адзін з пачынальнікаў нацыянальнай мастацкай прозы. Калі яму было дваццаць сем гадоў, ён напісаў “Гісторыю беларускай літаратуры”. Склаў тры Беларуска-рускіх слоўнікі, стаў аўтарам класічных раманаў і аповесцей “Антон”, “На імперыялістычнай вайне”, “Дзве душы”, “Віленскія камунары”. Быў цудоўным публіцыстам і настаўнікам.

1. У дзяцінстве палохаў братоў страшнымі казкамі.

Па ўспамінах малодшага брата Гаўрылы Гарэцкага: “Максім натхнёна граў на скрыпцы і дудках-жалейках ды апавядаў найцікавейшыя гісторыі-імправізацыі, часам такія жудасныя, што малыя хаваліся за апавядальніка”.

2. Быў выдатнікам.

Калі вучыўся на агранома ў Горы-Горках (1909-13 гг.), то ў атэстаце меў такія адзнакі: агульнаадукацыйныя прадметы – выдатна, сельская гаспадарка – выдатна, землеўпарадкаванне – выдатна.

3. У 20 гадоў стаў новай зоркай беларускай літаратуры.

Гэта адбылося, калі газета “Наша Ніва” надрукавала ў 1913 годзе яго першае апавяданне “У лазні”.