Мой лепшы сябар – насаты і вусаты сабака. Яго клічуць Джэб. Мы з ім гуляем, весялімся.

Аднойчы мама даручыла мне схадзіць у краму. Як добрая дзяўчынка, я адразу купіла неабходнае, затым кінула прадукты на стол, а пасля цэлы дзень гуляла ў двары. Калі вярнулася, то ўбачыла, што кудысьці знікла смятана.

Я расказала пра гэта маме. Яна ўсміхнулася:

– Я, здаецца, ведаю, хто скраў смятану!

Назаўтра, прыбіраючы кватэру, мама знайшла акуратна вылізаны слоік ад смятаны. Я ўспомніла, што ў той дзень Джэб сядзеў, падціснуўшы хвост, і ўсё зразумела. Калі мама хацела насварыцца на Джэба, я сказала:

– Не трэба! Я таксама вінаватая.

Мама паглядзела на нас і даравала.

Ганна АЛЕКСЯЮК, гімназія № 8 г. Мінска,  5 “А” клас