Маша і дзед – верныя сябры. Дзеду падабаецца, што Маша давярае яму свае сакрэты. Расказвае смешныя гісторыі, якія здараюцца ў іхнім дзіцячым садзе. Спявае дзеду новыя песні, танцуе з ім.

А Машы  падабаецца, што дзед умее слухаць яе. Купляе марожанае, водзіць у парк. Разам гуляюць яны з цацкамі.

Аднойчы мама даверыла дзеду сваю Машу на два дні. Якія гэта былі вясёлыя дні!

Маша і дзед рабілі папяровыя караблікі, гулялі ў марскіх піратаў. Арганізавалі краму цацак, і Маша была прадаўшчыцай. Прыдумалі казку, як хлопец Іванка шукаў сваю прынцэсу Святланку…

Калі мама з татам прыехалі забіраць Машу, дзед вельмі засмуціўся, што трэба развітацца. Ён сказаў унучцы:

– Маша, дазваляю табе ўзяць мае цацкі, якія хочаш.

Маша зірнула на заваднога коніка, на клоўна, які ўмее спяваць, на пеўніка-свістульку, на сабаку-скакунка, на бухматага Мішку, на Васю Вясёлкіна. І ціха сказала:

– Дзядуля, я хачу ўзяць з сабой… цябе.

Усім стала весела.

Уладзімір ЛІПСКІ