Класік беларускай літаратуры Пімен Панчанка аб’ездзіў ці не ўвесь свет.

МІНСК
Мой родны Мінск,
Пад небам жураўліным
Жыві, квітней пад зоркай залатой.
Ты для мяне на ўсёй зямлі — адзіны,
Цябе люблю я ўсёй душой.

ТЭГЕРАН
Я тут жыў, здаецца, вечнасць, еў лаваш і вінаград,
Палюбіў арыкаў плёскат, пахкі персікавы сад.

НЬЮ-ЙОРК
Тут кожны небаскроб адразу
Сніць дзесяць тысяч розных сноў.
Я ні насмешкай, ні абразай
Не разбуджу яго сыноў…

НЕАПАЛЬ
Палюбіў я ружовы Неапаль,
Пахнуць сонцам яго сады.
Болей, чым да рымскага папы,
Пілігрымаў плыве сюды.

ГІМАЛАІ
І захапленне працінае –
Касмічны казачны прастор,
Гарыць карона ледзяная –
Іскрыстая аздоба гор.

САХАРА
Бачыў я ў Афрыцы каля Сахары,
Як спрытна вярблюдзіц даілі
З гордасцю непрыступнай на твары
Чорныя бедуіны.

ХЕЛЬСІНКІ

Наш цеплаход да самага прычала,
Шум перакрыўшы стомленных вінтоў,
Суправаджаў эскорт крыклівых чаек.
Мы ў Хельсінкі. На беразе – натоўп.

НІЯГАРСКІ ВАДАСПАД
Зрываешся ў бездань з адвагай гарачай,
Ты велічны ўвесь, ад чупрыны да пят.
Чаго прытварацца! I я рад пабачыць
Касматую морду тваю, вадаспад.

ПАРЫЖ
Гэта Манмартр, Дом інвалідаў, Напалеон,
А ў памяці крыху парыешся –
Узнікнуць фарбы палёў Елісейскіх,
Нотр-дамаўскі звон…