Малюнак Андруся Такінданга

Наступае новы дзень.
Прэч ганю сваю ляноту.
Пад кустом ляжыць самотна
І з мяне смяецца цень.

Я ў двары – і ён у двор.
Я ў пад’езд – ён у пад’ездзе.
Прывязаўся, нібы чорт.
Лезу ў склеп, цень следам лезе.

Я па парку – цень па парку.
Так гулялі цэлы дзень.
Наплыла, раптоўна, хмарка.
Дождж пайшоў… і дзе той цень?

Васіль ДЭБІШ