Loading ...Як жа стаць сапраўдным чалавекам?
Воскресенье, 20.02.2011 18:44. Рубрика: Калонка галоўнага рэдактара
Сябры! Жураналісты мне часта задаюць пытанне: “Чым адрозніваюцца цяпершанія дзеці ад тых дзяцей, якія жылі ў мінулым стагоддзі?” Я адказваю, што амаль нічым не адрозніваюцца. Як і даўнейшыя дзеці, народжаныя цяпер хлопчыкі і дзяўчынкі павінны абавязкова навучыцца хадзіць і гаварыць, ведаць родную мову, шанаваць маму і тату, усю радню, любіць сваю радзіму Беларусь. Як жа без гэтага стаць сапраўдным Чалавекам, грамадзянінам сваёй Айчыны?
А вы як думаеце?
Уладзімір Ліпскі
21.02.2011
Міжнародный дзень роднай мовы.
А сапраўды, што трэба каб стаць сапраўдным?
З дзяцінства чытаць «Вясёлку» =)
каб стаць сапраўдным, трэба «прыляпіцца» да сапраўднага чалавека, мець іх як мага больш у сваім асяроддзі, каб больш прыкладаў «сапраўднасці» было вакол.
Чалавек — тое, што ён есць. Выкармлены на хлусні, стане лжецом, на дагодлівасці — падхалімам, на страху — баязліўцам.
У кожнай птушкі свае птушаняты:
«И гагары тоже стонут, — им, гагарам, недоступно наслажденье битвой
жизни: гром ударов их пугает.
Глупый пингвин робко прячет тело жирное в утесах… Только гордый
Буревестник реет смело и свободно над седым от пены морем!»
Аднак жа, кожная эпоха, кожнае грамадства вылучае свае прыкметы «сучаснасці».
Некаторыя ідуць па законах дзікай прыроды, іншыя выконваюць запаведзі Божыя, а нехта боўтаецца ў розных «…ізмах» …
На мой погляд, ёсць класічныя ісціны якіх хочам мы, ці не, але ўсе прытрымліваемся. Гэткія сацыяльныя нормы і каштоўнасці, якія чалавецтва выпрацоўвае гадамі. І вось калі мы іх сапраўды ўсвядомім, г.зн. будзем паводзіць сябе адпаведна, нават калі нас ніхто не бачыць:) — значыць змаглі! Сталі сапраўднымі людзьмі!:))
Каб стаць сапраўдным чалавекам, патрэбна, каб выхоўвалі не толькі бацькі ці грамадства. Патрэбна, каб і самавыхаванне мела месца.
Чалавеку не заўсёды патрэбна навязваць, што добра, а што дрэнна. Ён павінен вырашаць і сам. І на ўласным вопыце, каб не паўтараць памылак.
Агульныя правілы ўсе ўмоўныя. І не для кожнай сітуацыі яны падыходзяць. Увогуле, не для кожнай сітуацыі існуе пэўнае правіла. У адпаведнасці з тым, якія ў чалавека паняцці на конт дабра і зла, ён сам стварае гэтыя правілы.
Каго з знакавых агульнавядомых беларускіх публічных дзеячаў далёкага і нядаўняга мінулага, каго з такіх дзеячаў, якіх прынята зараз называць сімваламі нацыі, здабыткам яе духу, культуры, годнасці і мужнасці, гуманізму, каго з іх можна назваць сапраўднымі людзьмі?
Як бы яны праявілі свае «сапраўдныя» якасці, калі б воляй лёсу-фантазіі, з дапамогай чароўнай машыны часу тыя сапраўдныя людзі раптам апынуліся б сярод нас цяперашніх? Якое было б іх задавальненне бачыць нас, увасабляючых у сабе іх «сапраўдныя» па тых часах мары і чаканні?
Які лёс быў ў тых сапраўдных людзей, у чым яны памыляліся, у чым раскайваліся, ці была ім ўласцівая ганарыстасць, іншыя заганы; у чым яны «не дацягвалі» да «сапраўднасці»?
Лёгка ці цяжка стала б ім сярод нас, іх нашчадкаў?
Ці змяніліся б яны, апыніся сярод нас?
Як час мог ба паўплываць на прыкметы «сапраўднасці»?
Сапраўдны …?? Гэты чалавек — бязгрэшны чалавек?
Хто гатовы назваць сябе сённяшняга годным звацца сапраўдным человенком?
Каго ў сучаснай Беларусі мы гатовы назваць сапраўдным чалавекам?
Прыемна, што нашыя людзі так разважаюць. А насамрэч, ці ёсць такія людзі ў нашай Сінявокай? Напрыклад, я не ведаю. Таленавітых сярод нашага брата ёсць, але вось Сапраўднага Чалавека сярод лаўрэатаў, заслужаных, ардэнаносцаў — не ведаю…