Латышская народная мудрасць

Кожны глядзіць, ды не кожны бачыць

На ўскраіне Рыгі жыў мастак Марыс, стары і нікому невядомы.  Штодзень яго бачылі з мальбертам і  фарбамі то каля паўразбуранага храма, то каля зарослай чаротам сажалкі, то каля поля з канюшынай. Да мастака прызвычаіліся, і мала хто звяртаў на яго ўвагу. Хіба што часам нехта, праходзячы міма, галавой пакруціць: “Няма чым чалавеку займацца, усё пэндзлем мажа і мажа.  Жыта лепей бы пасеяў ці дом збудаваў!” Толькі дзеці Марыса вельмі любілі, круціліся каля яго, як пчолы каля квітнеючай ліпы. Адзін хлопчык стаў пасля знакамітым мастаком і часта паўтараў ужо сваім вучням: “Як казаў мой настаўнік, кожны глядзіць, ды не кожны бачыць. А мастак якраз з тых, хто бачыць.”

Падрыхтавала Аксана Спрынчан.