Яначка вельмі любіла слухаць казкі. Вось і сёння, калі дзядуля запаліў у печцы і прысеў на лавачку адпачыць, Яначка падбегла да яго і прымасцілася побач.

– Дзядуля,  раскажы казку, – папрасіла дзяўчынка.

– Ах ты, гарэза! – засмяяўся дзядуля. – Слухай.

Дзед у задуменні глянуў на языкі агеньчыка ў печцы і пачаў сваю казку.

У светлым бары, што шуміць за нашай вёскай, была лясная школа. Кожную раніцу туды збягаліся яго жыхары. Першымі прыскакалі рыжыя вавёрачкі, за імі – шустрыя зайчыкі, прытупалі вожыкі, прыляцелі сарокі, шумлівыя вераб’і, чырвонагаловыя дзятлы. Да лясной школы прыляцела і настаўніца – прыгожая і разумная Сава. Празвінеў званок.  Усе звяры і птушкі прыціхлі. Пачалася пераклічка.

– Чаму сёння няма шэрага Ваўчка? – спытала Сава.

Усе пераглянуліся, але ніхто не ведаў, дзе знаходзіцца ён. Урок пачаўся. Раптам у клас уварваўся запыханы, ускалмачаны шэры Ваўчок.

– Што здарылася? – спытала Сава.

– Хутчэй у прылесак! Дапамажыце! Агонь! – закрычаў Ваўчок.

Звяры і птушкі ўскочылі з-за парт. Пачаўся шум і гвалт.

– Раскажы, што здарылася, – пачала распытваць мудрая Сава.

– Я бег у школу, — пачаў Ваўчок, – і раптам пачуў пах дыму. Вырашыў паглядзець, што ж там здарылася. А на ўскрайку лесу, дзе стаіць наш стары дуб, куды часта прыходзяць адпачываць людзі, я ўбачыў языкі полымя. Вакол кастрышча гарэла сухая трава. Я паспрабаваў лапамі патушыць агонь , але толькі апаліў іх.

– Што рабіць? Што рабіць? – закрычалі звяры і птушкі.

Пачаўся сапраўдны перапалох. Кожны стараўся параіць, але ўсе разумелі , што бяда блізка.

– Супакойцеся, – сказала Сава. – Я вось што прыдумала. Кожную раніцу па сцежцы, што ідзе праз наш бор, у вясковую школу спяшаецца хлопчык Пеця. Ён нам дапаможа.

Звяры хуценька пакінулі лясную школу. Усе накіраваліся да лясной сцяжынкі, па якой і сапраўды ішоў хлопчык. Ён убачыў, як мітусяцца і крычаць птушкі, як па дрэвах скачуць вавёркі. Пеця здагадаўся: штосьці здарылася ў лесе. Хлопчык пайшоў за жывёламі. А яны вялі яго на ўзлесак. Там пачынаўся сапраўдны пажар. Языкі полымя перабраліся з травы  на галінкі кустоў. Дым зацягнуў паляну. Пеця адразу ўсё зразумеў. Ён успомніў, што гаварыла Марыя Іванаўна на ўроках па асновах бяспекі жыццядзейнасці.  Хуценька дастаў тэлефон і набраў нумар 101. Школьнік расказаў  супрацоўніку МНС пра пажар у лесе. Праз некалькі хвілін пажарныя былі на месцы. Звяры і птушкі назіралі, як хутка і зладжана працуюць людзі. Агонь хутка адступаў. Дым рассейваўся. Лясныя жыхары ўздыхнулі з палёгкай.

Дзядуля  замаўчаў. Янка таксама маўчала. А пасля ціхенька сказала:

– Я заўсёды буду ўважлівая з агнём і ніколі не запалю вогнішча ў лесе.

Валерыя Казлоўская, пас. Гудагай,

 ДУА “Гудагайская сярэдняя школа” 4 “Б” клас