Адзін зайчык любіў маляваць партрэты. І сказаў свайму сябруку кураняці:

— Куранятка, пастой хвілінку спакойна, а я цябе намалюю!

— Згода! — адказала куранятка. Але як толькі зайчык пачаў маляваць, яго сябра падскочыў паглядзець.

— Ай-ай-ай! — запішчэў. — Чаму ты малюеш яйка? Я ж даўно адтуль выбраўся!

Абразілася кураня і пайшло. Давялося зайчыку скончыць яго партрэт па памяці.

А потым зайчык звярнуўся з такой самай просьбай да кураняткавай маці  — курыцы. Тая ахвотна згадзілася, але неўзабаве таксама падбегла паглядзець, што атрымліваецца.

— Ко-ко-ко! Калі ты малюеш яйка, навошта табе курыца? То я й пакіну табе яйка, а сама пайду, бо маю поўную дзюбу клопатаў!

І партрэт курыцы быў дамаляваны па памяці.

Калі ўжо былі намаляваныя сынок і мама, то вырашыў зайчык намаляваць і тату — пеўня. Але і той не вытрымаў і падышоў зірнуць.

— Яйка? Ку-ка-рэ-ку! Ужо хто-хто, а я з яйкамі не маю нічога супольнага! Мусіш яшчэ трохі падвучыцца маляваць, дурненькі! І ганарыста адышоў.

Той партрэт пеўня давялося дамалёўваць па памяці.

Сустрэў зайчык вожыка. Можа, не будзе з яго маляваннем такіх клопатаў, як з папярэднікамі, падумаў. І сапраўды, вожык сядзеў цярпліва.

Ды толькі раптоўна сказаў:

— Ты мяне, зайчык, прабач, але мы, вожыкі, часам мусім згарнуцца ў клубочак. — Ды так і зрабіў. І ўжо не відаць ані носіка, ані вочак, ані лапак, ані нават маленькага хвастка…

І партрэт вожыка быў скончаны па памяці.

Мышка таксама пазіравала цярпліва і не падбягала пацікавіцца. Але раптам піскнула спалохана:

— Кот! — і знікла.

Ну, і, вядома ж, партрэт мышкі быў дамаляваны без яе.

Малюнак Віталя Дударэнкі

Няма мышкі, затое ёсць кот. Той любіць пазіраваць. Ды нядоўга гэта працягвалася — раптам натапырыў поўсць і енкнуў:

— Сабака!

Скочыў цераз плот і знік.

Што рабіць, зайчык дамаляваў і ката па памяці.

— З сабакам, напэўна, усё будзе добра. Сабака нікога не баіцца!

І сапраўды, сабака сядзеў цярпліва і годна. Але праз імгненне:

— Гаў-гаў-гаў!

— Не, я павінен усё ж дагнаць гэтага задаваку ката! — і знік у кустах.

Няма выйсця — і партрэт сабакі быў скончаны па памяці.

Стаміўся зайчык і пакінуў некалькі недамаляваных партрэтаў.

Можа, вы, дзеці, здолееце гэта зрабіць?

Алег Аблажэй