Залаты там рог
І зямля – як мох,
А рэкі – як рай.
Цуда край!

Зоркі рассыпае,
Сонейкам кветкі збірае,
Дняпро “рог” крычыць,
Друць “ачоў” журчыць.

Град там стаіць,
Песня ляціць
Сівой старыны,
Замкавай гары.

Рагачоў – сэрца душы.
Паляглі тут сыны,
Дзеці роднай зямлі,
У час ліхалецця вайны.

Рагачоў – казка вясны,
Водар лясны,
Рог залаты,
Край дарагі.

Ясенія Сцяпанава г. Мінск